علمالهدی: پاسبان حرم هستم، اجازه اباحهگری نمیدهم
تاریخ انتشار: ۲۴ مهر ۱۳۹۷ | کد خبر: ۲۱۰۸۷۴۳۳
حجتالاسلام علمالهدي، نماينده ولي فقيه در استان خراسان رضوي، گفته است «من ضد هنر نيستم و اين را ثابت کردهام»، اگرچه او نشانههايي مبني بر اين اثبات ارائه نكرده است.
به گزارش شرق، او پيش از اين هم در گفتوگويي گفته بود: «در دوران جواني دنبال نوشتن بعضي پيسهاي تئاتر بودم»، ديروز هم گفته است: «فيلم ميبينم و اين جزء برنامه مرتب بنده است، اما سينما نميروم و فيلم را در منزل ميبينم».
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
چون ديروز نیز همان سخنان پيشگفته را درباره موسيقي تكرار كرده است. سيداحمد علمالهدي با تأکيد بر اينکه بايد هويت شهر امام رضا (ع) محفوظ بماند، اظهار كرد: اجراي برنامههايي با هويت امام رضا(ع) در مشهد مقدس منافاتي ندارد، اما برنامههاي اباحيگري نبايد در مشهد مقدس اجرا شود.
وي با بيان اينکه شادي حرام نيست، افزود: حتما در شادي بايد فساد و فسقوفجور باشد؟ ما با فسقوفجور مخالف هستيم و نه با شادي. کسي نميتواند منکر معجزه هنر هفتم شود؛ موسيقي بهعنوان يک هنر در استخدام ارزشهاي دين اثر بالايي دارد، اما با ابتذال مخالفيم. نماينده ولي فقيه در استان خراسان رضوي با ابراز اينکه «از اصول خود دست برنميدارم»، تأکيد کرد: بنده پاسبان حرم امام رضا (ع) هستم و از هيچچيز هراس ندارم و نبايد اجازه دهم آنها با هويت مشهد بازي کنند.
نگاهي به مواضع پيشين امام جمع مشهد
مشکل امروز جوانان برگزاري کنسرت نيست
مسئله کنسرت، مسئله موسيقي نيست؛ درباره موسيقي مراجع فتوا دادهاند و شما براساس فتواي مرجع خود حلال و حرامش را تشخيص ميدهيد. مشکل کنسرت، حواشي آن است.
بنده نهتنها با نقارهخانه امام رضا (ع) مخالفت ندارم، بلکه با 20 آموزشگاه بزرگ موسيقي که امروز در مشهد مشغول به فعاليت هستند هم مخالفت نکردهام. بعضي آموزشگاههاي موسيقي مشهد از آموزشگاههاي تهران هم وسيعتر هستند. بنده با فسقوفجوري که در حاشيه کنسرت صورت ميگيرد و جرياني است که نسل جوان ما را به فساد ميکشاند، مخالفم.
جوان ما تشکيل خانواده نداده و درآمد ثابت ندارد و آيا واقعا با برگزاري کنسرت مشکلش حل است؟ اگر بناست يک جريان هنري در کشور به نام هنر موسيقي شکل بگيرد بايد برايش ساز و کاري تعبيه کنند که با ابتذال همراه نباشد و وضع فعلي با ابتذال همراه است.
من نگفتم اجراي کنسرت در مشهد حرام است... مشهد حرم امام رضا (علیهالسلام) است... مجوز اجراي هر برنامه فرهنگي در حرم امام رضا (عليهالسلام) بايد در شأن اين محل باشد... مجوز اجراي کنسرت بر عهده شوراي فرهنگ عمومي است و من در اين شورا هيچکارهام.... مسئولين جرئت ندارند بگويد تصويب نشد، ميگويند امام جمعه نگذاشت!
کنسرت در ايران با ابتذال همراه است و در مشهد بيحرمتي و جسارت به امام رضا (ع) است.
سخن از موسيقي ميشود ميگويند موسيقي مقامي و موسيقي ايراني، درحاليکه موسيقي مقامي موسيقياي بوده است که ناصرالدينشاه از شب تا صبح با ميگساري با آن سر ميکرده است و اين موسيقي که قبلا همه آن را حرام ميدانستند، حالا حلال شده است!
عدهاي موسيقي ايراني را درست و موسيقي خارجي را باطل ميدانند، اين مسئله صحيح نيست، چراکه در برخي موارد موسيقي خارجي از بسياري از موسيقيهاي داخليمان بهتر است.
بعضي از کنسرتها بليتهايشان ٧٠ هزار تومان است و افرادي که اين بليت را خريداري ميکنند، يک اقليت هوسباز شهوتران هستند و بايد گفت شما بهعنوان کسي که مسئوليت در نظام داريد، ميخواهيد مسير را براي شهوتراني باز کنيد... .
دين حداقلي مربوط به ما نيست؛ براي مثال همه ديدند که در مشهد بهخاطر لغو يک کنسرت جريانات و برنامههاي زيادي ايجاد شد؛ بحث ما اين بود که موسيقي با کنسرت تفاوت دارد و نبايد در حريم حرم امام رضا مطرببازي راه انداخت.
بنده حرفم اين است که اينجا حرم امام رضا (ع) است. در حرم امام رضا (ع) نبايد ابتذال اجرا شود. بنده با ابتذال در حرم امام رضا (ع) مخالفم. افرادي که با ما مخالفت ميکنند، يک عده موسيقيدانهايي هستند که اصل نقطه هدف ما را نميدانند. وقتي ميآيند با ما صحبت ميکنند، خودشان قانع ميشوند و ميبينند حق با ماست. يک عده از مخالفان ما هم عدهاي از جوانها هستند.
بحث اين نيست که اينجا يک کنسرت يا دو کنسرت اجرا شود. بحث بازار کنسرت است. اين جريان قدرت و ثروت ميخواهد اينجا را تبديل به محل سرمايهگذاري براي تمام فعاليتهاي فسقوفجور کند، بهخاطر اينکه فکر ميکند مشتري خود را اينجا دارد. ۳۲ ميليون آدم ميآيند اينجا که فراغت دارند بهدنبال اين کارها بروند. چهار ميليون خارجي هم ميآيند که آنها هم همهگونه آمادگي را دارند. لذا تنها مسئله کنسرت نيست، اينها مسائل ديگري را ميخواهند اجرا کنند.
ميخواهند مراکز ابتذال و فسقوفجور راه بيندازند و بنده مخالفم.
هنر پرورشدهنده احساس است. کنسرت، هنر و موسيقي نيست، ابتذال است.
کنسرت ظلم به موسيقي است و اينکه يک خواننده بخواند و چند نوازنده بنوازند و پسران و دختران هيجاني شده و عربدهکشي کنند و بهدنبال آن فسادهاي زيادي ايجاد شود، ابتذال است.
کنار گنبد امام رضا نميشود کنسرت برگزار شود، اين خلاف حيثيت و هويت اين شهر است، تو کنسرت ميخواهي مشهدي نباش، برو يک شهر ديگر زندگي کن. اگر يک آدمي ميخواهد در يک شهري زندگي کند، در عياشيهايش آزاد باشد، در عمليات فرهنگياش آزاد باشد، در تفريح و خوشگذرانياش آزاد باشد، چرا يک شهر زيارتي را انتخاب کرده؟ اين شهر را انتخاب کرده که زوار اين شهر را بچاپد و همينجا عياشي کند؟
منبع: فرارو
کلیدواژه: علم الهدی کنسرت هنر مشهد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت fararu.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فرارو» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۱۰۸۷۴۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مظلومتر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم
به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، کنسرت «اشعار نو از نغمههای کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شبهای پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیفها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودیهای قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.
صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفتوگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را میخوانید:
لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .
کنسرت نغمههای کهن یا اشعاری نو از نغمههای کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمههای با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمههایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیینهای مناطق مختلف هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمههای آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.
چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟
از سویی به جهت حمایتهای فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم
درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟
اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق میافتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبهای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.
با توجه به مبالغ بالای کنسرتها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟
در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینههای کنسرتها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار میشود اگر بخشی از هزینهها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر میشود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانههای دولتی با حمایتهایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.
ما امروز میبینیم که حتی خوانندههای شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقیهای الکترونیک و موسیقیهای غیر ایرانی میآورند، حتی به نظر من آن موسیقیها موسیقیهای پاپ نیست همانطور که بهتر از من میدانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی میتواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقیهایی که توسط بعضی از خوانندهها اجرا میشود و به روی صحنه میرود موسیقیهای پاپ نیستند.
البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آنها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقیها منجر به این میشود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما میشنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد، این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.
متأسفانه به دلیل ذائقهای که توسط عدهای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،عود، سازها کوبهای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخههای موسیقی اصیل ایرانی هستند.
شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت میکند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.
به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشتهام میگویم، که اتفاقاً مردم در مناسبتهای آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آوازها هستند، اگر این آوازها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.
ما انسانها دارای حالتهای مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالتها موسیقی خاص خود را طلب میکنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگها که از دل فرهنگ خودمان بیرون میآید ادای دین میکنیم و به آن اصالت میدهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالتها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.
بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد میشود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو میشویم، در حال حاضر کنسرتهایی که در سالنهای مجلل برگزار میشوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازهای که کارمان راه بیافتد.
انتهای پیام/