کنسرت محمد معتمدی با چاشنی ترکی استانبولی / حالا که می‌روی را به مشهد می‌بریم
تاریخ انتشار: ۲ آذر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۶۵۲۴۲
کنسرت محمد معتمدی با عنوان «حالا که می‌روی» شب گذشته در حالی برگزار شد که بیشتر قطعه‌های این اجرا تحت تاثیر موسیقی ترکی استانبولی بود. ۰۲ آذر ۱۳۹۸ - ۱۲:۲۶ فرهنگی موسیقی و تجسمی نظرات - اخبار فرهنگی -
خبرگزاری تسنیم - یاسر یگانه
نخستین روز آذر 1398 است و نزدیک به ساعت 21، میدان فاطمی ترافیک سنگینی دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
نسبت به روزهای پایانیِ آبان، کمی از شدت سرما کاسته شده است، اما هنوز هم سرهای بسیاری در گریبان است و دست‌های بسیاری پنهان.
صفِ ورودِ تماشاگران طولانی شده است و کسی هم داخل نمی‌رود. ماجرا را که جویا می‌شویم، متوجه اشکال در سیستمِ تایید بلیت‌ها(چکینگ) می‌شویم. سیستم‌های سایت بلیت‌فروشی قطع شده و مردم هم منتظرند. در نهایت ماموران تالار وزارت کشور، به صورت دستی بلیت‌ها را تایید می‌کنند و از ازدحام صف کاسته می‌شود.
تقریبا همه وارد سالن می‌شوند و همه چیز آماده‌ی شروع برنامه است. این دومین سانس این کنسرت است. سانس نخست ساعت 18 برگزار شده است.
گروه وارد صحنه می‌شود. نوازندگان سازهای زهی، نوازنده درامز، نوازندگان گیتار و گیتار باس و در نهایت هم رهبر ارکستر محمدرضا عقیلی و نوازنده پیانو رضا تاجبخش به همراه محمد معتمدی به صحنه می‌آیند.
معتمدی در همان ابتدا صحبت‌هایی با تماشاگران داشت.
معتمدی: «خوشحالیم که پس از یک سال توانستیم اجرای زنده آلبوم «حالا که می‌روی» را به صحنه بیاوریم. این نخستین اجرای این آلبوم است. من با اتومبیلی به محل برگزاری کنسرت آمده‌ام که هنوز بنزین هزار تومانی در باکش هست. به احتمال زیاد شما با بنزین 3 هزار تومانی آمده‌اید.»
در این کنسرت تمام قطعه‌های آلبوم «حالا که می‌روی» اجرا شد که آهنگساز تمام این قطعه‌ها فرید سعادتمند است و شعر این قطعه‌ها را محمدمهدی سیار سروده است. در عین حال چند قطعه‌ی دیگر هم در این کنسرت اجرا شد.
حالا که می‌روی
نخستین قطعه‌ای که در این کنسرت اجرا شد، «حالا که می‌روی» بود.
از همان ابتدا نکته‌ای مهم جلب نظر می‌کرد؛ آنچه ارکستر اجرا می‌کرد بیش از هر چیزی به موسیقی ترکی استانبولی نزدیک بود. در همین قطعه‌ی «حالا که می‌روی» آهنگساز از مقام‌های کردیِ ترکیه استفاده کرده بود و انتهای جمله‌ها را به «مینور» ختم می‌کرد.
پناه آخر
باز هم هارمونیِ ارکستر به موسیقی ترکی استانبولی نزدیک است و از مقام‌های کردی ترکیه بهره گرفته شده است. به جز موتیف‌های آخر جمله‌ها که به مینور ختم میشد، تقریبا تمام آنچه از ارکستر می‌شنویم ترکی استانبولی است.
دل‌های فروشی
این قطعه والسی سه ضربی است. گام این قطعه در مینور تنظیم شده که نزدیک به موسیقی شرقی است و تلاش کرده به فضای موسیقی فانتزی نزدیک شود.
باور نمی‌کنی
از همان ابتدا مقام‌های موسیقی کردی ترکیه و البته ترکی استانبولی شنیده می‌شود. بیش از هر چیز مُد فریژین شنیده می‌شود. این مُد از درجه سوم ماژور شروع می‌شود. در بخش‌های آوازی مُد فریژین با فضاهایی در «شور» ترکیب شده است اما موسیقی سازی هنوز کاملا ترکی استانبولی است.
مهمانان ویژه
همایون اسعدیان، مینا وحید، المیرا دهقانی، نیما کرمی، شراره رُخام، شهروز حبیبی و چنگیز حبیبیان مهمانان ویژه‌ی این کنسرت بودند.
چنگیز حبیبیان خواننده موسیقی ایرانی و آذری است. وقتی محمد معتمدی، می‌خواست حبیبیان را به تماشاگران معرفی کند، به زبان ترکی از او تشکر کرد.
نفرین
این قطعه را محمد معتمدی بازخوانی کرده و نخستین بار آرتوش این قطعه را خوانده است.
کجایی
برای اجرای این قطعه، بهزاد رواقی به عنوان تکنواز سه‌تار به ارکستر اضافه شد. سه‌تار در این قطعه نقشی شبیه به الکتروباقلاما در موسیقی ترکیه داشت و باز هم آنچه از ارکستر شنیده میشد به شدت تحت تاثیر موسیقی ترکی استانبولی بود.
آفرینش
در تنظیم این قطعه هم تاثیرات موسیقی ترکی استانبولی به وضوح شنیده میشد. بی‌شک باید گفت که ملودی‌ها و تنظیم‌های بیشتر قطعه‌ها به شدت نزدیک به موسیقی ترکی استانبولی است. حتی در جاهایی تحریرها و تکنیک‌های محمد معتمدی هم به تکنیک‌های موسیقی ترکی نزدیک میشد.
حالا که می‌روی را به مشهد می‌بریم
محمد معتمدی: در پروژه‌های پیشین هم تلاش می‌کردم تا شاید بتوانم برای مردم مشهد هم کنسرتی برگزار کنم اما نشد. من و تمام اعضای این گروه معتقدیم که اگر موسیقی معیارهای لازم را داشته باشد، می‌تواند در شهر مقدس مشهد هم اجرا شود. ما تلاش داریم تا «حالا که می‌روی» را در مشهد هم به صحنه ببریم.
کیکی برای کودکان کار
در بخشی از این کنسرت کیکی نمادین به روی صحنه آورده شد و محمد معتمدی اعلام کرد که این کیک را به یکی از انجمن‌های خیریه کودکان کار تقدیم می‌کنیم.
غم پنهان و شب که نسیم می‌وزد
آهنگساز «شب که نسیم می‌وزد» محمد معتمدی است. او درباره این قطعه گفت: نغمه‌هایی در دستگاه «راست پنجگاه» به ذهنم رسید که با نواهایی از ساز پیانو همراه بود. در ابتدا نام این قطعه را اِمریکن راست‌پنجگاه گذاشتم.
هارمونی این قطعه در گام ماژور بود و خواننده هم در طول قطعه گذری به «همایون» داشت و دوباره به «راست پنجگاه» بازگشت.
آرام من
شعر و آهنگ این قطعه از مسعود کرامتی بود. تغییر آهنگساز در قطعه‌ها موجبِ تغییر فضا شد و دیگر خبری از فضاهای موسیقی استانبولی نیست.
پاییز
شعر و آهنگ این قطعه هم از مسعود کرامتی بود. موسیقی در گام مینور نوشته شده و بیشترین نزدیکی را به موسیقی ایرانی دارد. در اینگونه فضاها خوانندگانی مانند عارف، ستار و محمد اصفهانی قطعه‌های بسیاری دارند.
سوگند
این قطعه تیتراژ فیلم سینمایی «سیانور» هم بوده است. شعر این قطعه را تورج نگهبان سروده و آهنگسازش بابک افشار است.
کویر
شاعر و آهنگساز این قطعه محمد معتمدی است.
ای ایران و اشک‌های معتمدی
بخش پایانی این کنسرت اجرای قطعه‌ی «ای ایران» بود. نوازندگان ارکستر نُت‌های این قطعه را نداشتند اما با اصرار محمد معتمدی بالاخره این قطعه را نواختند. با اینکه اجرای این قطعه از نظر فنی ایرادهای بسیاری داشت، اما احساس محمد معتمدی در خواندن این قطعه جالب بود. معتمدی در طول خواندن «ای ایران» اشک می‌ریخت.
انتهای پیام/
R33357/P/S4,40/CT7 واژه های کاربردی مرتبط محمد معتمدیمنبع: تسنیم
کلیدواژه: محمد معتمدی محمد معتمدی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۶۵۲۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
نظر علیرضا طلیسچی درباره حضورش در شب‌های زودیاک و آهنگ پرطرفدارش «پاقدم»
همشهری آنلاین:تولید و پخش رئالیتی‌شوها از مافیا گرفته تا پدرخوانده و... در شبکه‌های نمایش خانگی داغ است و یکی از این برنامه ها که اینروزها طرفداران قابل توجهی پیدا کرده، رئالیتی‌شو «زودیاک» است که با عنوان «شب های مافیا»، بازی جذابی را برای طرفدارانش پخش می‌کند، در این برنامه یک قاتل سریالی به نام «زودیاک»، شهروندان و مافیای سیسیل را هدف قرار می دهد. در این برنامه محمد بحرانی نقش گرداننده بازی را بر عهده دارد.سریال شب های مافیا؛ زودیاک به کارگردانی محمدرضا رضائیان در سال ۱۴۰۲ ساخته شده است. در فصل دوم این رئالیتی‌شو سریال فرزاد حسنی، دارا حیایی، جواد خواجوی، محیا دهقانی، متین ستوده، مجتبی شفیعی، علیرضا طلیسچی، سعید فتحی روشن، بهار قاسمی، مریم مومن، مهدی مهدی پور و امیرحسین هاشمی به هنرمندی پرداخته‌اند. علیرضا طلیسچی یکی از خوانندگان شناخته شده و پرطرفدار پاپ است. خواننده‌ای که توانسته جایش را با کنسرت‌هایی که برگزار می‌کند؛ تثبیت کند. خواننده پاپ متولد ۶۴ که از میانه دهه ۸۰ فعالیتش را به شکل رسمی آغاز کرد؛ تک آهنگ‌هایش طرفداران خاص خودش را دارد. طلیسچی در این گفت‌وگو از حضورش در برنامه شب‌های مافیا می گوید و در بخش‌های دیگری از این گفت وگو از وضعیت امروز موسیقی صحبت کرده است.
این روزها رئالیتی‌شوهای متنوعی در شبکه نمایش خانگی پخش می‌شود؛ چطور شد که در برنامه شب‌های مافیا؛ زودیاک شرکت کردید؟
از طریق تیم تولید به برنامه دعوت شدم و علاقه داشتم که ببینم چطور می‌توانم در این سناریو، بازی کنم. من قبلا هم در یک شو، مافیا بازی کرده بودم اما به نظرم زودیاک شیک‌تر است و پیچیدگی‌هایش، بازی را برای بیننده، جذاب‌تر می‌کند.
خیلی‌ها به برد و باخت در یک مسابقه اهمیت می‌دهند، برد و باخت برای شما چطور بود؟
حضورم و شرکت در این برنامه بیشتر برایم جنبه سرگرمی دارد. اینطور نگاه میکنم که با یک گروه خوب دور هم هستیم و هدفمان این است که برای بیننده‌های برنامه، برای لحظاتی حال خوب ایجاد می‌کنیم که امیدوارم به چنین نتیجه‌ای رسیده باشیم.
اخیرا در نمایش خانگی، محصولاتی در حوزه‌های مختلف ورزش، موسیقی، مذهبی و ... تولید شده است. از نظر شما تولید برنامه‌های حوزه موسیقی مثل صداتو، چه تاثیری بر ارتباط بیشتر مردم با موسیقی دارد؟
ساخت برنامه‌های خوب در این حوزه، به ارتباط بیشتر مردم با موسیقی کمک می‌کند اما اینکه این برنامه‌ها بتواند آرتیست بسازد، مبحث دیگری است. چون یک خواننده هر چقدر هم تخصصی وارد یک حوزه بشود، تا جو کار و فعالیت حرفه‌ای در فضای تولید و استیج را تجربه نکند، به موفقیت نمی‌رسد. از نظر من، ورود به عرصه خوانندگی و فضای حرفه‌ای موسیقی، کاملا نیازمند تجربه واقعیت این قضیه است. تمام این مسابقاتی هم که اخیرا تولید و پخش شده، یکی دو چهره را به فضای موسیقی معرفی کرده اما به لحاظ ایجاد سرگرمی برای مردم، کاملا موفق ظاهر شده‌اند و اگر از این قبیل برنامه‌ها مجدد هم تولید بشود، به و فهم و درک بیشتر مردم از به فضای موسیقی، کمک قابل توجهی می‌کند.
پیشنهادی برای حضور در برنامه‌های موسیقی داشته‌اید؟
پیشنهاد داشته‌ام اما علاقه، نه. چون به نظرم در جایگاهی نیستم که بخواهم کسی را قضاوت کنم و اصولا هم موسیقی تا یک جایی به صورت علمی و پایه، آموختنی است و از آن به بعدش دیگر سلیقه‌ای می‌شود. پس قضاوت کردن راجع به صداها را باید به مردم بسپاریم.
این روزها بازار کنسرت‌های پاپ داغ است، درست است که موسیقی در کشور افت و خیزهای زیادی دارد و با مشکلات خاص خودش دست و پنجه نرم می‌کند؛ با این حال اوضاع این روزهای موسیقی کشور چطور است؟
به نظرم وضعیت موسیقی ما در حال بهبود است و البته این گفته من نیست و گفته خیلی از بزرگان حال حاضر موسیقی ایران است. موسیقی ما در سال‌های اخیر دچار تحولات عجیب و غریبی شد که بخشی از این تحولات، مثبت بود و بخشی هم منفی. خوشحالم که با ورود هنرمندان حرفه‌ای‌تر و صداهای قشنگ‌تر و احساس بیشتری که در کارها وجود دارد، موسیقی در حال نجات پیدا کردن از آن حالت قبلی و ترمیم خودش است.
برویم سراغ مسئله ترند شدن برخی از قطعه‌ها موسیقی مثل قطعه «پاقدم» که اخیرا بسیار شنیده و معروف شد. چه می‌شود که یک کار، انقد دیده و شنیده و پرطرفدار می‌شود؟
بخش زیادی از این اتفاق، مربوط به تجربه است و بخشی هم سلیقه و هوش مارکت. ولی در نهایت یک کار را مردم، بولد می‌کنند. یعنی اگر مردم کاری را دوست داشته باشند، آن کار به موفقیت بزرگی میرسد. پاقدم، یک قطعه موسیقی دهه شصتی است که در آن استانداردهای ضبط موسیقی آن دوران، کاملا رعایت شده و فکر میکنم جدا از تنظیم و میکس و مستر خوب امیر بهادر دهقان، شعر و ترانه کار و ملودی هم خیلی به کارهای آن دهه نزدیک است.
شما در قطعه‌های معروف‌تان هم سبک شاد دارید و هم قطعه‌های احساسی و غمگین. تمایل مردم بیشتر به شنیدن کدام یک است؟
اگر به تاریخ‌مان رجوع کنید می‌بینید که مردم ما پر از غم و غصه بوده‌اند و طبیعتا تمایلشان به آهنگ‌های شاد، بیشتر است. در کنسرت‌ها هم همینطور است. وقتی یک پدر یک بودجه مشخصی را برای خانواده‌اش کنار می‌گذارد که در یک کنسرت شرکت کنند، دلش نمی‌خواهد که مجددا در یک فضای غمگین قرار بگیرند. بنابراین تمایلشان به شنیدن و همراهی در خواندن آهنگ‌های شاد بیشتر است. البته از قدیم هم همین بوده که یک موزیک شاد نسبت به یک قطعه غمگین، بیشتر شنونده و طرفدار داشت.
این روزها مدام نام خواننده‌های جدیدی را می‌شنویم که در فضای مجازی معرفی می‌شوند. یا گاهی روی بیلبوردها، کنسرت خواننده‌هایی را می‌بینیم که خیلی‌ها نمی‌شناسندشان. این افزایش ورود به عرصه خوانندگی، اتفاق مثبتی است یا منفی؟
ما خوانندگانی را داشته‌ایم که با یک قطعه، روی استیج آمدند و بقیه قطعه‌هایشان یک حالت مکمل روی همان یک قطعه را داشته. از آن طرف هم هنرمندی داشته‌ایم که با هر قطعه جدید، مخاطبان بیشتری را جذب کردند و به تدریج معروف شدند. در هر صورت، دیده شدن یک اثر هنری و محبوب شدن هنرمند در نهایت به مردم بستگی دارد.
به تجربه حوزه‌های هنری دیگر مثل بازیگری هم فکر می‌کنید یا پیشنهادی داشته‌اید؟
من یکبار این را تجربه کرده‌ام و متاسفانه بازخورد خوبی از این قضیه نداشتم، بخاطر اینکه تیم تولید آن کار، تیم که فکر می کردم باید باشد، نبود. البته که بازیگران و بقیه عوامل، همه خوب بودند اما تجربه خوبی برای من نبود و ترجیح می‌دهم که فعلا دوباره آن فضا را تجربه نکنم و در کار خودم پیش بروم. هرچند که از آینده و تصمیمات بعدی‌ام خبر ندارم.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»